Lek. Cena: 19,79 zł. 1,98 zł za 1 sztukę. Do koszyka. Produkt leczniczy - możliwy odbiór osobisty, wysyłka kurierem Pocztex lub specjalistycznym transportem medycznym UPS Poltraf. Apap Junior lek wskazany do stosowania w złagodzenia łagodnego lub umiarkowanego bólu oraz obniżenia gorączki u dzieci od 4. roku życia.

Już samo to, jak wygląda dorosły bulterier wzbudza kontrowersje. Jedni uważają go za piękne zwierzę, inni zaś za – delikatnie mówiąc – niezbyt urodziwe. Psy tej rasy zostały również mocno pokrzywdzone, przez nieprawdziwe stereotypy krążące na ich temat. Dużo osób odbiera je jako agresywne w stosunku do ludzi i zwierząt, niebezpieczne czy złośliwe. Miłośnicy tej rasy opisują je z kolei jako niezwykle przyjaznych i wrażliwych psich przyjaciół, a także nie mogą się nadziwić ile miłości oraz czułości mieści się w tych małych, jajogłowych psich „gladiatorach”. Jak jest więc naprawdę? Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Bulterier – wygląd i opis rasyBulterier – wzorzec rasyBulterier – charakterBulterier – długość życiaBulterier – zdrowieBulterier – pielęgnacjaBulterier – żywienieBulterier – szkolenie i wychowanieBulterier – szczeniaki i hodowlaBulterier – cenaBulterier – historia rasy, ciekawostkiBulterier – dla kogo (wady i zalety) Bulterier – wygląd i opis rasy Masa 20-35 kg Wysokość w kłębie 30-50 cm Sierść krótka i twarda w dotyku, zimą może być obecny miękki podszerstek Długość życia 10-14 lat CHARAKTERYSTYKA Inteligencja 5/5 Aktywność 5/5 Zdrowotność 4/5 Wymagane doświadczenie właściciela 5/5 Kontakt z dziećmi 4/5 Tendencja do szczekania 4/5 Łatwość ułożenia 3/5 Przyjazność wobec innych psów 2/5 Bulterier – wzorzec rasy Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Klasyfikacja FCI: grupa 3 (teriery), sekcja 3 (teriery typu „bull”), o podleganiu próbom pracy decyduje poszczególny kraj Użytkowość: terier Rozmiary średnie, proporcjonalne. Mocne umięśnienie. Głowa o charakterystycznym „jajowatym” wyglądzie, masywna, długa i głęboka. Posiada opadającą ku nosowi linię profilu. Jest dobrze wypełniona. Czaszka prawie płaska, nos czarny z opadającym końcem, mocna żuchwa, zgryz nożycowy, oczy czarne lub ciemnobrązowe, wąskie, uszy małe, trójkątne i osadzone blisko siebie. Szyja długa, umięśniona, łukowato wygięta. Tułów zaokrąglony, klatka piersiowa głęboka. Grzbiet krótki, umięśniony. Ogon nisko osadzony, krótki. Kończyny przednie dobrze umięśnione, równoległe, o długości od podłoża do łokcia równej głębokości klatki piersiowej Kończyny tylne dobrze umięśnione, zwarte, równoległe, dobrze ukątowane. Sierść krótka, lśniąca o umaszczeniu białym (dopuszczalne łaty na głowie) lub kolorowym, gdzie kolor podstawowy dominuje nad białym. FCI dopuszcza również umaszczenie czarne pręgowane, rude i płowe. Bulterier – charakter Bulteriery to psy bardzo towarzyskie, czułe i wierne. Są niezwykle oddane swoim domownikom, uwielbiają zabawę, wspólne okazywanie czułości oraz kontakt z człowiekiem. Bardzo lubią dzieci i na ogół dogadują się z kotami, o ile w okresie szczenięcym zostały odpowiednio socjalizowane. Bardzo często wykazują jednak dominację w stosunku do innych psów. Warto zaznaczyć, że psy te nie będą dobrze znosić nieobecności właściciela oraz samotności, a chcąc zwrócić na siebie uwagę, mogą wykazywać skłonności niszczycielskie oraz tendencję do głośnego i częstego szczekania. Bulteriera cechuje również ponadprzeciętna inteligencja. To, w połączeniu z wrodzoną upartością, silnym charakterem oraz dużymi zasobami energii psa sprawia, że praca z nim nie należy do najłatwiejszych. Tresura tych psów wymaga od opiekuna dużo cierpliwości, konsekwencji i stanowczości. Bulteriery nie mają większych problemów z opanowaniem komend, ale bardzo często zdarza się, że unikają ich wykonywania, z uwagi na swój wrodzony spryt. Nie rzadko mają również problemy z koncentracją. Psy tej rasy wykazują również wysokie zapotrzebowanie na aktywność fizyczną. Konieczne jest więc zapewnienie im adekwatnych sposobów na spożytkowanie energii, takich jak długie i intensywne spacery, ale również zabawy oparte na stymulacji umysłowej. Bulteriery to bez wątpienia psy odważne i czujne, w przypadku zagrożenia z pewnością będą bronić swoich właścicieli. Wobec obcych ludzi zachowują się jednak przyjaźnie i nie wykazują nieuzasadnionej agresji. Znakomicie sprawdzają się w roli psów rodzinnych i do towarzystwa. Wszystkie te cechy sprawiają, że bulterier może być dla nas cudownym kompanem wspólnych przygód, ale decyzja o zakupie pupila tej rasy powinna być dogłębnie przemyślana i podjęta przez właściciela doświadczonego, stanowczego i konsekwentnego w relacji z psami. To, jak wygląda relacja z bulterierem zależy wyłącznie od nas. Należy jednak zdecydowanie zaznaczyć, że według wszelkich kryteriów (również wzorca ustalonego przez FCI) zarówno szczeniaki jak i dorosły bulterier absolutnie nie mają prawa wykazywać agresji w stosunku do ludzi. Bulterier – długość życia Średnia długość życia bulteriera to 12-14 lat. Są to psy stosunkowo zdrowe i wytrzymałe, przy odpowiedniej opiece będziemy mogli się więc cieszyć obecnością naszego psiego towarzysza przez długie lata. Bulterier – zdrowie Bulteriery to psy raczej zdrowe, choć mają skłonność do otyłości. Wykazują również predyspozycje do problemów skórnych na tle alergicznym. Inne choroby, które stosunkowo często możemy spotkać u bulterierów to: Choroby nerek (warto więc regularnie badać mocz psa) Choroby serca (dorosły bulterier powinien mieć co najmniej raz w życiu wykonane badanie echa serca) Dysplazja stawów biodrowych Padaczka Zachowania kompulsywno- obsesyjne Chroniczny niedobór cynku Egzema międzypalcowa Śnieżnobiałe bulteriery wykazują predyspozycję do głuchoty, dlatego należy sprawdzić słuch szczenięcia, zanim zdecydujemy się na jego kupno. Takie badanie może zostać przeprowadzone za pomocą metody BAER (dostępnej w prywatnych klinikach lub na wydziałach medycyny weterynaryjnej). Głuche szczeniaki powinny zostać wyeliminowane z rozrodu i nie brane pod uwagę jako psy hodowlane. Warto również zaznaczyć, że bulteriery mają bardzo wysoki próg bólu. Skutkuje to tym, że często nie dają znać właścicielowi o ewentualnej chorobie. Opiekun powinien być więc szczególnie wyczulony na wszelkie zmiany w zachowaniu psa, świadczące o jego dyskomforcie. Bulterier – pielęgnacja Pielęgnacja bulteriera nie wymaga dużych nakładów finansowych ani czasowych. Utrzymanie sierści w dobrym stanie jest bardzo proste- wystarczy, że raz na jakiś czas usuniemy martwe włosy poprzez przetarcie sierści psa szczotką lub gumową rękawicą. Ważne jest również kontrolowanie stanu uszu lub pazurów pupila oraz systematyczna higiena jamy ustnej. Jeżeli konieczne jest wykąpanie bulteriera, warto sięgnąć po hipoalergiczne szampony z uwagi na skłonności do alergii u psów tej rasy. Pielęgnację bulteriera charakteryzuje więc stosunkowo niski koszt. Bulterier – żywienie Żywienie bulteriera powinno być dokładnie przemyślane i dopasowane do jego masy, aktywności fizycznej oraz użytkowania. Psy tej rasy są dosyć łakome i wykazują predyspozycje do otyłości, dlatego nie powinniśmy przekraczać zalecanej dla nich dziennej kaloryczności. Choć oczywiście możemy korzystać zarówno z komercyjnych karm, jak i zdecydować się na dietę BARF, bardzo ważne jest dostarczenie bulterierowi odpowiedniej ilości białka w pożywieniu, z uwagi na wysoki procent jego masy mięśniowej. Jeżeli mamy do czynienia z psem cierpiącym na alergię pokarmową (co u tej rasy jest dosyć prawdopodobne), wówczas konieczne może być korzystanie z karmy hipoalergicznej lub monobiałkowej. Szczegóły tego, jak wygląda i ile kosztuje taka dieta, warto omówić z lekarzem weterynarii. Bulterier – szkolenie i wychowanie Jak już wspomniano, wychowanie bulteriera powinno odbywać się pod okiem konsekwentnego i stanowczego właściciela, który poradzi sobie z silnym charakterem oraz wrodzoną upartością swojego psa. Intensywne szkolenie powinno zostać wprowadzone już u szczeniaka (warto decydować się na krótkie, a częste sesje tresury z uwagi na tendencje do łatwego rozpraszania się bulteriera). Bardzo ważna jest odpowiednia socjalizacja psa w wieku szczenięcym, zwłaszcza jeśli będzie on mieszkał z innymi zwierzętami. Warto poważnie rozważyć wprowadzenie bulteriera do domu, w którym już mieszka pies (zwłaszcza tej samej płci), ponieważ bardzo prawdopodobne, że będzie dochodziło między nimi do konfrontacji. Choć bulteriery bardzo lubią dzieci, kontakty z nimi powinny odbywać się zawsze pod kontrolą dorosłych. Psy te bowiem są bowiem mało delikatnie, bardzo ekspresywnie okazują czułość, mają mnóstwo energii i są przy tym bardzo silne- bardzo łatwo więc o zupełnie przypadkowe zrobienie dziecku krzywdy. Psom tej rasy należy zapewnić odpowiednio dużą dawkę ruchu oraz wspólnej interakcji z właścicielem. Bulteriery świetnie odnajdą się w takich sportach jak agility, czy flyball. Aby uniknąć rozwinięcia się u psa lęku separacyjnego (co jest niestety częstym problemem ze względu na ich uczuciową, towarzyską naturę), bardzo ważne jest również, aby nie zostawiać pitbulla samego w domu na zbyt długie okresy czasu. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Bulterier – szczeniaki i hodowla Na zakup szczenięcia bulteriera należy decydować się wyłącznie z renomowanych hodowli, zarejstrowanych w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Przed zakupem konieczne jest upewnienie się, czy szczeniaki posiadają rodowód (a więc faktycznie jest psem rasowym), czy były odpowiednio socjalizowane a także, czy warunki hodowlane były odpowiednie. Warto również obejrzeć rodziców szczeniaka, ocenić ich charakter oraz to, czy wpasowują się w ustalony przez FCI wzorzec. Zgodnie z prawem, psy bez rodowodu mogą być oddane jedynie za darmo. Kupując szczeniaka z pseudohododowli nie tylko wspieramy panujące tam straszne dla zwierząt warunki, ale otrzymujemy psa, niebędącego w rzeczywistości przedstawicielem danej rasy. Takie zwierzę nie spełnia on kryteriów ustalonych przez FCI, wykazuje dużo problemów zdrowotnych (często wynikających z chowu wsobnego) oraz ma zupełnie inny temperament niż pies rasowy. Należy więc bezwzględnie unikać takiego zakupu, mimo faktu, że cena szczenięcia z takiego źródła często wydaje się atrakcyjna. Jeżeli koszt szczenięcia z hodowli jest dla nas za wysoki, możemy również rozważyć zaopiekowanie się za darmo psem przeznaczonym do adopcji. Warto wówczas poszukać naszego nowego przyjaciela w pobliskich schroniskach lub fundacjach niosącym pomoc pokrzywdzonym czworonogom. Bulterier – cena Zakupu szczenięcia bulteriera to wydatek rzędu 2500- 6000 zł w zależności od płci, pochodzenia i opisanych wyżej warunków hodowlanych. Miesięczny koszt utrzymania psa tej rasy (obejmujący podstawowe wydatki związane z żywieniem, odrobaczaniem, zabezpieczeniem przeciwko kleszczami) to co najmniej 200 zł. Trzeba być również przygotowanym na odpowiednio wysoki koszt wyprawki dla szczenięcia, kursów posłuszeństwa czy nadprogramowych wizyt u lekarza weterynarii. Warto także zainwestować w ciekawe dla psa zabawki z uwagi na jego duże zapotrzebowanie na bodźce i stymulację (idealne będą na przykład maty węchowe czy interaktywne gadżety). Bulterier – historia rasy, ciekawostki Bulterier powstał jako krzyżówka buldoga i białego teriera. W XIV wieku jego przodkowie byli wykorzystywani do walki z większymi zwierzętami ( bykami), a gdy to zostało zakazane – do pojedynków z innymi psami lub tępienia szczurów. Dopiero w połowie XIX wieku zostały one przedstawione światu jako psy salonowe i wystawowe. Na szczęście, od tego czasu bulteriery kształtowane były w kierunku psów rodzinnych i utrwalone zostały w nich zupełnie inne cechy niż te, na które kładło się nacisk w przeszłości. Co ciekawe, znane są również bulteriery miniaturowe (często mylnie postrzegane jako ta sama rasa), ale zostały one wykreślone w 1918 roku z listy uznanych ras przez Kennel Club. Bulterier – dla kogo (wady i zalety) Podsumowując, bulterier jest idealnym kandydatem na Twojego nowego przyjaciela, jeżeli: Masz doświadczenie w pracy ze zwierzętami i nie boisz się psa o silnym charakterze Jesteś osobą aktywną fizycznie Masz wystarczająco dużo czasu na intensywne treningi oraz zabawę z pupilem Spędzasz dużo czasu w domu Nie posiadasz w domu innego psa (zwłaszcza tej samej płci) Zależy Ci na psie, który nie wymaga uciążliwej pielęgnacji Nie przeszkadza Ci pies, który jest stosunkowo głośny i szczekliwy Szukasz psa, który budzi respekt tym jak wygląda i będzie dobrym stróżem Szukasz psa o niezbyt dużych rozmiarach Szukasz psa czułego, rodzinnego i wesołego Jesteś przygotowany finansowo na utrzymanie bulteriera Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking

Niezbyt często pojawiały się zaburzenia snu oraz dolegliwości skórne jak wysypka, pokrzywka, uporczywy świąd i zaczerwienienie skóry. Rzadko występowały skutki uboczne Antidol obejmujące: szumy uszne, duszności, suchość w jamie ustnej, wyprysk alergiczny, a w przypadku stosowania dużych dawek także zaburzenia widzenia lub

Środki przeciwbólowe to leki stosowane w celu łagodzenia bólu. Istnieje wiele klas środków przeciwbólowych. Wszystkie powinny być ostrożnie stosowane u kotów. Mimo że anestetyki są częstym zjawiskiem w domu, nie można ich podawać kotom. Demerol, morfina, kodeina i inne substancje narkotyczne podlegają przepisom federalnym i nie są sprzedawane bez recepty. Wpływ takich leków na koty jest bardzo nieprzewidywalny. Morfina w dawce akceptowalnej dla małego psa powoduje, że kot odczuwa strach, pobudliwość i ślinienie. Jeśli minimalna dawka zostanie przekroczona, kot może powodować konwulsje i śmierć. Fentanyl, zwykle w formie plastra, który jest przyklejony do skóry, jest środkiem znieczulającym stosowanym u kotów. Ale można go stosować tylko pod nadzorem weterynarza, ponieważ mogą wystąpić poważne skutki uboczne. Niesteroidowe leki przeciwzapalne Aspiryna (kwas acetylosalicylowy) jest jednym lekiem z klasy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Buforowana lub rozpuszczalna w jelitach aspiryna jest bezpiecznym środkiem przeciwbólowym do stosowania w domu na psach, ale musi być podawana bardzo ostrożnie kotom. Małe dawki aspiryny mogą powodować utratę apetytu, depresję i wymioty u kotów. Jedna tabletka aspiryny dziennie przez 3 do 4 dni wystarcza, by spowodować ślinienie, odwodnienie, wymioty i oszałamiający chód. Poważne zakłócenia równowagi kwasowo-zasadowej mogą nastąpić. Mogą wystąpić oznaki zatrucia szpiku kostnego i wątroby. Krwawienie z przewodu pokarmowego jest częste. Pamiętaj o potencjalnej toksyczności i stosuj aspirynę tylko pod nadzorem weterynarza. Zalecana dawka dla kotów wynosi 5 mg na 450 gramów masy ciała co 48 do 72 godzin. Jedna tabletka aspiryny dla dorosłych (324 mg) to osiem zalecanych dawek dla kota o wadze 3,6 kilograma. Aspirina dla dzieci, podawana co trzy dni - jest typową bezpieczną dawką dla kota. Powinien być podawany tylko z pokarmem, a nie na pusty żołądek. Przy pierwszych oznakach toksyczności lek należy wycofać. Meloksykam jest względnie bezpiecznym niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym dla kotów, ale obecnie jest zatwierdzony w USA tylko w postaci iniekcji. Powinien być również stosowany po konsultacji z weterynarzem. Toksyczne środki przeciwbólowe Inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen (Motrin, Advil), naproksen (Aliv) i inne substytuty aspiryny stosowane w leczeniu bólu u ludzi są toksyczne dla kotów. Ponadto leki te nie są tak dobrze tolerowane, jak aspiryna. Ich przyswojenie przez ciało małych zwierząt jest bardzo nieprzewidywalne. W rezultacie leki te nie są odpowiednie dla kotów. Acetaminofen (Tylenol) - inny lek przeciwbólowy, którego w żadnym wypadku nie można podawać kotom. Kot, któremu podano co najmniej dawkę Tylenolu, może rozwinąć się śmiertelna niedokrwistość hemolityczna i niewydolność wątroby. Butazolidyna (fenylobutazon) jest lekiem przeciwbólowym przepisywanym koniom, psom i innym zwierzętom. Jeśli użyjesz go jako zalecanego dla tych zwierząt, może być bezpieczny i skuteczny. U kotów powoduje toksyczność podobną do aspiryny i acetaminofenu. Ponadto fenylobutazon powoduje niewydolność nerek. Dlatego nie jest zalecane dla kotów. [1]

. 448 643 459 733 163 374 103 698

lek przeciwbólowy dla kota forum